“اجاره نشین، خوش نشین است”. این ضرب المثل قدیمی که در باب آسوده خاطر بودن مستاجران ساخته شده، حکایت از این دارد که افرادی که صاحب خانه نیستند، با وسایل مختصر و ذهن راحت می توانند هر سال هر جای شهر که بخواهند، زندگی کنند.

از آنجا که بحث مسکن با حجم سنگینی از فشار روحی برای خانواده ها همراه است به نظر می رسد این ضرب المثل دیگر کاربرد ندارد، چراکه دیگر وسایل یک خانوار مختصر نیست و زندگی به گونه ایست که کمتر خانواری بتواند بدون امکانات رفاهی زندگی کند، همچنین ذهن و خیال مستأجر نیز راحت نیست، از یک سو هر سال در فصل جابجایی خانه ها تن‌ها به لرزه افتاده و از سوی دیگر فرد و خانواده‌اش نمی توانند در هرجایی ساکن شوند و پیدا کردن یک خانه با توجه به توان مالی بسیار به سختی امکان پذیراست.

آن هم در جزیره کیش که با هر شعار و  وعده سرخرمن مسئولان، بر قیمت ملک و اجاره افزوده می شود. به راستی تکلیف قشر کارمند، کارگر، فروشنده و افرادی که کار فرهنگی، هنری، رسانه ای و کسانی که انواع خدمات مختلف را ارائه می دهند چیست. تا کجا توان پرداخت اجاره و گرفتن وام برای افزایش مبلغ رهن را دارند؟ آیا کسی هست به داد کیشوندان مستاجر برسد؟ آیا می دانید در سال های اخیر چه تعداد خانوار با دل شکسته از کیش مهاجرت معکوس داشته اند؟

مثال حی و حاضر، خود مدیر مسئول و سردبیر اندیشه کیش… بعد از بیش از ۱۵ سال زندگی در کیش و ۷ سال زندگی در یک آپارتمان، صاحبخانه از ما طلب رهن سنگین به جای اجاره را کرده است. از آنجا که کار رسانه ای برای ما به واسطه صداقت و عدم زد و بند (برعکس بعضی ها)، آب و نان زیادی نداشته است و اینکه بواسطه اعتماد به حرف مسئولین و عشق به کیش و میهن، در راه کارهای استارتاپی عام المنفعه به نفع کیش، زندگی، مال، تخصص، وقت و سلامتیمان را گذاشتیم و بسیار چیزها را از دست داده ایم، حال در به در به دنبال خانه ای متناسب درآمد کار رسانه ای هستیم، ولی افسوس که هر چه می گردیم کمتر پیدا می کنیم. به راستی اگر وضع به همین منوال پیش برود ما هم ناچار خواهیم بود با دلی شکسته و چشمی گریان جزیره کیش را ترک گفته و درس عبرتی شویم برای صادقانه و متعهدانه زیستن…

پی نوشت: اگر واحد قابل سکونت اجاره ای با قیمت مناسب سراغ داشتید به این خانواده فرهنگی اطلاع دهید. سپاسگزارم